احمد رجبی راغب، فعال رسانه ای در یادداشتی نوشت: ۲۷ اردیبهشت را که روز جهانی ارتباطات و روابط‌عمومی نام‌گذاری شده است، باید بهانه‌ای قرار داد برای پاسداشت زحمتکشان این عرصه و همچنین فرصتی برای ارزیابی عملکردها، داشته‌ها و نداشته‌ها در این حوزه. روزی که بتوان فارغ از هیاهوی‌های موجود به اصل و رسالت این مفاهیم رجوع کرد تا دانست در این عصر کجای این پهنه قرار گرفته‌ایم.
امروزه روابط‌عمومی‌ها باید کوششی هوشمندانه و ماهرانه برای بهره‌گیری از روش‌های تبلیغ، تشویق، ترغیب و اقناع با استفاده از وسایل و ابزارهای ارتباطی جدید برای حفظ رسالت خود یعنی آگاهی رساندن به جامعه مخاطبان خود و همچنین دریافت بازخوردها از عملکرد سازمان‌ها را مورد استفاده قرار دهند. در این بین «روابط عمومی ها» که معمولا در ساختار سلسله مراتب سازمانی، زیرمجموعه مدیریت و دارای ارتباط مستقیمی با آن هستند، بنا بر ماهیت ذاتی خود، بیش از دیگر حوزه‌ها با رسانه در ارتباط و تسهیل‌گر تعاملات برون سازمانی هستند.
عاملی که می‌تواند روابط‌عمومی‌ها را از رده «مجری تشریفات و برگزارکننده مراسم‌ها» به جایگاه تخصصی خود نزدیک‌تر کند، توجه و تاکید بر حوزه خبر است، اما نه صرفا خبرهای پوششی بلکه تولید اخبار و محتوای رسانه‌ای.
استفاده و بهره‌گیری بیش از پیش روابط‌عمومی‌ها از آخرین تکنولوژی‌های نوین ارتباطی و همچنین هوش مصنوعی نه تنها موجب تسهیل و تسریع فرایند ارتباطی و خلق روش‌های نوآورانه می‌شود بلکه فضای بیشتری برای توسعه روابط‌عمومی و تعامل با مخاطبان و ذی نفعان فراهم میکند.
به هر حال عصر ما، عصر ارتباطات است و در چنین دورانی قدرت نیز در دست جوامعی است که از نیرومندترین شبکه‌های ارتباطی و به تبع آن، از بیشترین اطلاعات برخوردار باشند و این حقیقت انکار ناپذیر تمدن کنون جهانی است.
روزگار ما نه روزگار چهاردیواری‌های مکتوم که روزگار آینه‌گی‌هاست. روزگاری که مخاطبان با جادوی شبکه‌های ارتباطی، نه ساعت‌ها که ثانیه‌های هر سازمانی را مطالعه و بازدید می‌کنند، ضرورت حضور فرهیختگان و فرزانگان در تولیت‌های روابط عمومی، دو چندان از پیش، گره‌گشاست و می‌تواند به اعتبار و آبرومندی ساختارهای اداری در تقاطع تصمیمات حیاتی منتهی شود.
روزانه بسیاری از سازمان‌ها با وجود داشتن شاخص‌های موثر در نیل به اهداف تعیین شده به افول می‌رسند، چرا که از قدرت و حمایت حوزه روابط‌عمومی بی‌بهره هستند. اهمیت دادن به اطلاع‌رسانی، مجهزبودن به اطلاعات چندجانبه مرتبط درون و برون‌سازمانی نقش بسیار سازنده در بقا و پیمودن پله‌های ارتقای یک سازمان دارد.
در واقع از آنجایی که روابط‌عمومی نقش ارتباطی سازمان و جامعه را عهده‌دار است، سازمانی موفق‌تر است که روابط‌عمومی در آن، این نقش را به خوبی ایفا کند. در مقابل اهمیت بالای نقش روابط‌عمومی در یک سازمان، چالش‌هایی نیز می‌تواند این حوزه را تهدید کند. مهمترین وظیفه روابط‌عمومی انعکاس عملکرد سازمان مربوطه است و بیشتر ارزیابی سازمان‌ها براساس عملکرد روابط‌عمومی آن سازمان شناسایی می‌شود.
بنابراین، داشتن تخصص، تجربه، آشنایی با چگونگی به کارگیری ارزش‌های خبری، آمادگی لازم برای مواجه با بحران ها، صادق و مورد اعتماد بودن، وقت شناسی، خلاقیت و گوش دادن از مهمترین کارهایی است که یک روابط عمومی باید نسبت به آن‌ها شناخت و آگاهی کافی و لازم داشته باشد تا بتواند در مواقع ضروری و بحران از آن‌ها به نحو احسن استفاده کند و مهمترین ارکان هر فعالیت ارتباطی برصداقت، خوشنامی، سرعت، اعتماد و بهره‌گیری سنجیده از ابزارهای ارتباطی متکی است.
صداقت یکی از بنیان‌های ارتباط موفق و ماندگار است که براساس گشودگی در ارتباط، برابری در ارتباطی، مثبت نگری، همدلی و حمایت‌گری می‌توانند موجب ایجاد و تقویت احساس تعلق به سازمان و جامعه شوند.
ایجاد ارتباط موثر با مردم و جامعه با هدف انتقال اطلاعات و اخبار صحیح و امیدبخش از وظایف روابط عمومی هاست که اثرگذاری روابط عمومی در پیشبرد اهداف بیانیه گام دوم انقلاب را غیرقابل انکار میکند.
حال اگر اصحاب ارتباط و روابط عمومی، به این خواست و مصلحت عمومی بی‌اعتنا باشند و بدنبال موج سواری بر افکار عمومی برای منافع مادی و کسب شهرت باشند، از رسالت حرفه‌ای خود فاصله گرفته اند.
و در آخر باید گفت: به عبارتی روابط‌عمومی دکان کسب و کار نیست که هر روز براساس منافع بازار و یا توصیه‌های مدیران رنگ عوض کند. اگر بنا باشد روابط عمومی در چارچوب مسئولیت اجتماعی خود به انجام وظایف حرفه‌ای بپردازد، چاره‌ای نیست جز اینکه برای تحقق منافع آتی سازمان و جامعه پوست اندازی کندو فراتر از شعارها و انتظارات رسمی بیاندیشید.
انتهای پیام/
نظر شما